Herstel van mijn tweede autisme burn-out
De tekst beschrijft de ervaring van Tim met een autisme burn-out, waarbij hij worstelt met overweldigende zintuiglijke prikkels, sociale ongemakkelijkheid en emotionele tol.
Zijn herstelproces omvatte het erkennen van zijn behoeften, het zoeken naar professionele hulp en het vinden van een gepersonaliseerd voedingsplan voor endorfineherstel. Nederland Slank en Liesbeth hebben bijgedragen aan zijn herstel door onder andere een voedingsplan en supplementen aan te bieden dat autismeklachten door endorfineherstel kan verminderen.
Dit plan, ondersteund door epigenetica en voeding op basis van bloedwaarden, heeft hem geholpen om zijn energieniveau te verbeteren en zijn taken geleidelijk weer op te pakken.
bron: Exendo
Autisme burn-out is een complex fenomeen dat veel meer omvat dan alleen vermoeidheid. Stel je eens
voor dat je dagelijks worstelt met het verwerken van alle zintuiglijke prikkels om je heen. De geluiden die
anderen misschien nauwelijks opmerken, zoals het gezoem van verlichting of het geluid van verkeer buiten,
kunnen voor jou overweldigend zijn. Daarnaast komen daar de felle lichten, sterke geuren en onverwachte
aanrakingen nog bij, die je zenuwstelsel constant overbelasten.
Op sociaal gebied voel je je vaak ongemakkelijk en onzeker. Simpele gesprekken kunnen uitputtend zijn,
omdat je constant moet nadenken over wat je moet zeggen, hoe je moet reageren en welke lichaamstaal je
moet gebruiken. Het voelt als een voortdurende strijd om te voldoen aan de verwachtingen van anderen en
om jezelf te begrijpen in een wereld die vaak verwarrend en onvoorspelbaar is.
Na verloop van tijd stapelen de stress en spanningen zich op, en dan komt de burn-out. Het begint met een
constante vermoeidheid die niet verdwijnt, hoeveel rust je ook neemt. Je merkt dat je steeds meer moeite
hebt met concentreren en het onthouden van dingen. Zelfs de simpelste taken lijken overweldigend en
uitputtend.
Maar het zijn niet alleen de fysieke en cognitieve symptomen die je beïnvloeden; het is ook de emotionele
tol die een autisme burn-out met zich meebrengt. Je voelt je prikkelbaar, overweldigd en vaak hopeloos.
Zelfs de kleinste dingen kunnen je van streek maken, en het lijkt alsof je geen controle meer hebt over je
emoties.
Het herstel van een autisme burn-out kan een langdurig proces zijn. Het vereist geduld, begrip en
ondersteuning van jezelf en anderen. Het gaat niet alleen om het rusten van je lichaam, maar ook om het
kalmeren van je geest en het vinden van manieren om stress te verminderen. Therapieën gericht op het
beheren van sensorische prikkels, het ontwikkelen van sociale vaardigheden en het leren omgaan met
stress kunnen allemaal nuttig zijn in dit proces.
Belangrijk is dat je leert luisteren naar je eigen behoeften en grenzen, en dat je leert accepteren dat het oké
is om hulp te vragen en rust te nemen wanneer dat nodig is. Met de juiste ondersteuning en zelfzorg kun je
herstellen van een autisme burn-out en weer een balans vinden in je leven.
Wat gebeurde er?
Voor mij onzichtbaar begon mijn dagelijks leven steeds meer van me te eisen.
Aanvankelijk waren er slechts vage klachten met vermoeidheid, maar deze
groeiden gestaag uit tot een gevoel van oververmoeidheid. Thuis namen de
spanningen toe en mijn zelfzorg verdween volledig uit beeld. Zonder dat ik
het doorhad, gleed ik af in een neerwaartse spiraal van zelfvernietiging,
waarbij ik de wereld om me heen als de boosdoener beschouwde. Na
mijn frustraties op een ‘te’ zachtaardige manier te hebben geuit, bereikte
mijn geest een leegte en riep mijn lichaam halt. Pas toen mijn vrouw me
met krachtige woorden vertelde: "Nu is het klaar Tim! Je meldt je nu ziek!",
kon ik toegeven aan de noodzaak om rust te nemen.Ik stortte volledig in. De daaropvolgende drie dagen bracht ik grotendeels slapend door, meer dan 18 uur
per dag. Ik voelde me leeg en uitgeput, verzonken in een diepe depressie waarin mijn Autisme Burn-out
plotseling heel duidelijk werd. Ik deelde mijn situatie met de huisarts, die mijn vermoedens bevestigde.
De aanpak
Het was een schok voor me om binnen een relatief korte tijd opnieuw in een burn-out terecht te komen.
Slechts twee jaar eerder bevond ik me in een vergelijkbare situatie aan het begin van de coronapandemie.
Vastbesloten om alles aan te pakken wat ik kon vinden, heb ik verschillende hulplijnen ingeschakeld: GGZ,
WMO, POH, mindfulness, een jobcoach en zelfs een orthomoleculaire therapeut.
Al snel vond ik een werkende aanpak die bij mij leek te passen. Via de gemeente vond ik een life-
coach/psycholoog die gespecialiseerd is in autisme, op het werk kreeg ik ondersteuning van een jobcoach
die direct kon inspringen op de balans tussen werk en privé, en ik ben al geruime tijd bezig met een
speciaal aangepast voedingsplan voor endorfineherstel. Met deze specialisten ben ik begonnen aan het
proces om toekomstige burn-out te voorkomen of te verminderen.
Ik heb al echte vooruitgang ervaren met het endorfineherstelplan. Dankzij een
voedingsplan dat speciaal op mij is afgestemd, ondersteund door
epigenetica, mijn eigen bloedwaarden en psychologische tussenmetingen,
voel ik me vandaag de dag niet meer zoals iemand die op reserve leeft.
Mijn energieniveau is nog steeds aan de lage kant, maar ik kan weer op
een meer ‘normale’ manier functioneren. Ik voel weer de drang om dingen
op te pakken waar ik tijdens de burn-out geen energie voor had.
Een kleine noot hierbij: De combinatie van het voedingsplan en drie weken
ontspannen op zonvakantie gaven mij gezamenlijk de impuls die ik nodig
had.
Het juiste eten voor mijn lichaam, samen met een overvloed aan aanbevolen supplementen in het
endorfineherstelplan, hebben ervoor gezorgd dat ik klaar ben voor de volgende stappen.
De volgende stappen zullen bestaan uit het langzaam hervatten van mijn taken, stap voor stap, en hierbij
ondersteuning krijgen om te controleren wanneer het te veel wordt of niet gepast is. Met deze hulp hoop ik
echt in staat te zijn om een uitstekende energiebalans te behouden op eigen kracht. Ook moet ik me ervan
bewust zijn dat er altijd weer moeilijke momenten kunnen komen en dat ik dit moet leren accepteren en me
erop voorbereiden, zodat ik mezelf steeds sneller kan corrigeren.
De barrières zijn gebroken…
Wordt vervolgd…
TIM.