(overgenomen uit de Standaard)
ARTSEN LATEN SOMS NA PATIËNTEN TE WAARSCHUWEN
Wie maag laat verkleinen, loopt meer risico op alcoholisme
Mensen die een maagbypass hebben ondergaan, kunnen al stomdronken worden van een enkel glas. Diabetici lopen zelfs het risico op black-outs. ‘Patiënten worden niet altijd adequaat voorgelicht.’
Van onze redactrice Hilde Van den Eynde
In 2010 ondergaat Jessica, een 35-jarige vrouw met diabetes, in een Brussels ziekenhuis een operatie waarbij haar maag wordt overbrugd en een deel van haar spijsverteringskanaal omgelegd. De operatie is nodig om haar overgewicht terug te dringen. Jessica heeft bovendien type I-diabetes, waardoor ze meermaals per dag insuline moet spuiten. Binnen het jaar is Jessica zestig kilogram lichter en ze voelt zich uitstekend. Dan beginnen haar problemen met alcohol. ‘Het begon met een glaasje witte wijn ’s avonds’, vertelt Jessica, die als Britse expat een veeleisende job heeft in de communicatiesector. ‘Ik dacht: zo zet ik de stress van het werk makkelijker van me af.’ Maar al snel wordt het ene glas een halve fles en meer. Sommige avonden krijgt Jessica black-outs en kan ze zich de dag erop niet herinneren wat ze heeft gezegd of gedaan. Na jaren van vechten tegen een groeiende alcoholverslaving, klopt ze bij haar huisarts aan voor hulp. Daar hoort ze wat niemand haar voor de operatie heeft verteld: dat een maagverkleining gevaren inhoudt op alcoholisme én op bloedsuikerschommelingen die in haar geval levensbedreigend kunnen zijn.
Meteen stiepelzat
Het verhaal van Jessica is geen uitzondering, zegt Bart Van der Schueren, hoofd van de obesitaskliniek van UZ Leuven. ‘Artsen kennen het verhoogde risico op alcoholisme na een maagbypass, net als op een verstoorde suikerstofwisseling. Ze moeten patiënten daar ook vooraf voor waarschuwen. De praktijk leert helaas dat zulks niet altijd even adequaat gebeurt.’
Internationale studies bevestigen nochtans dat alcoholmisbruik na een maagbypass geen zeldzaamheid is. Mensen die voorheen probleemloos een glas dronken, worden opeens zware drinkers. Het risico dat iemand alcoholist wordt, lijkt toe te nemen.
‘Na een bypass omzeilen voedsel en drank de maag en komt alcohol zonder vertraging in de darm aan’, verklaart Bart Van der Schueren het fenomeen. ‘De alcohol gaat rechtstreeks naar het bloed, met onmiddellijk effect. Na een maagbypass krijgen mensen al na één glas een veel hogere alcoholpiek in hun bloed dan voordien. Een of twee glazen bier op café volstaan om vrijwel meteen stiepelzat te worden.’
Een vergelijkbaar effect speelt hun suikerstofwisseling parten. Amper verteerd voedsel wordt te snel in de darm gedumpt, waardoor een overvloed aan suiker in de bloedsomloop komt. Dat ontregelt de suikerstofwisseling, bij diabetici nog meer dan bij andere mensen. Gevolg: patiënten krijgen flauwtes die ze niet voelen aankomen en kunnen zelfs bewusteloos raken. ‘Dat kan je het leven kosten als je toevallig achter het stuur zit’, zegt Jessica.
Aanvankelijk dachten artsen dat de alcoholverslaving bij sommige patiënten stuivertje had gewisseld met hun vroegere eetverslaving. Nadat die door de operatie de pas was afgesneden, zou de verslaving een andere uitweg zoeken. ‘Maar die verklaring klopt niet’, zegt Van der Schueren. ‘Want dan zouden ook mensen met een maagband aan alcohol verslaafd raken. En dat is niet zo.’ Bovendien duiken na een bypass geen andere verslavingen op, zoals die aan sigaretten of gokken.
Daarom moeten patiënten die voor een maagverkleining zijn geselecteerd, vooraf goed worden gecounseld, zegt Van der Schueren. De obesitaskliniek van UZ Leuven gebruikt daarom gestandaardiseerde vragenlijsten waarbij alle risico’s van een operatie apart worden afgevinkt, ‘zodat er in de loop van een gesprek niets over het hoofd wordt gezien’. De wetgeving vereist dat gevaren van alcohol na een maagverkleining een vast onderdeel van elk voorbereidingsgesprek op een operatie zijn – al helemaal als patiënten insuline spuiten.
Big business
Jessica, die in een hoofdstedelijk ziekenhuis werd geopereerd, is formeel. ‘Dat is nooit, echt nooit, met me besproken. Wel is me ingepeperd dat de operatie geen mirakeloplossing voor mijn overgewicht zou zijn. Over alcohol, over een gebrekkiger suikercontrole, is niet gesproken. No way. Never.’
Maagverkleiningsoperaties zijn big business: in België gaan elk jaar tienduizend patiënten onder het mes. De meesten van hen voor een maagbypass, zoals Jessica. Maagringen, waarbij de maag wordt ingesnoerd zodat mensen enkel nog kleine porties kunnen eten, worden niet vaak meer aangelegd. Intussen is een alternatieve operatietechniek ontwikkeld, zegt Van der Schueren: de sleeve-gastrectomie. Bij die ingreep wordt driekwart van de maag afgeniet, waarna een minimaag overblijft. ‘We verwachten daarvan minder problemen dan met de bypass, omdat de maag niet volledig gepasseerd wordt.’
Toch is een maagbypass geen slechte ingreep, op voorwaarde dat patiënten vooraf goed zijn gescreend en geïnformeerd. Diabetici met type II (ouderdomsdiabetes), die geen insuline spuiten, kunnen zo zelfs helemaal van hun ziekte verlost raken. Maar voor mensen met type I, zoals Jessica, raden artsen de ingreep niet aan, net zo min als voor mensen die geen alcohol kunnen laten staan.
Jessica heeft haar drankprobleem inmiddels onder controle. Maar ze is nog steeds woest op de artsen van de Brusselse kliniek. ‘Als ze me hadden gezegd hoe gevaarlijk drinken kon zijn, was ik er nooit mee begonnen. En dan was het ook nooit zo uit de hand kunnen lopen.’
Jessica is een schuilnaam.
‘O ver alcohol, over een gebrekkiger suikercontrole, is met mij niet gesproken. No way. Never’
ARTSEN LATEN SOMS NA PATIËNTEN TE WAARSCHUWEN
Wie maag laat verkleinen, loopt meer risico op alcoholisme
Mensen die een maagbypass hebben ondergaan, kunnen al stomdronken worden van een enkel glas. Diabetici lopen zelfs het risico op black-outs. ‘Patiënten worden niet altijd adequaat voorgelicht.’
Van onze redactrice Hilde Van den Eynde
In 2010 ondergaat Jessica, een 35-jarige vrouw met diabetes, in een Brussels ziekenhuis een operatie waarbij haar maag wordt overbrugd en een deel van haar spijsverteringskanaal omgelegd. De operatie is nodig om haar overgewicht terug te dringen. Jessica heeft bovendien type I-diabetes, waardoor ze meermaals per dag insuline moet spuiten. Binnen het jaar is Jessica zestig kilogram lichter en ze voelt zich uitstekend. Dan beginnen haar problemen met alcohol. ‘Het begon met een glaasje witte wijn ’s avonds’, vertelt Jessica, die als Britse expat een veeleisende job heeft in de communicatiesector. ‘Ik dacht: zo zet ik de stress van het werk makkelijker van me af.’ Maar al snel wordt het ene glas een halve fles en meer. Sommige avonden krijgt Jessica black-outs en kan ze zich de dag erop niet herinneren wat ze heeft gezegd of gedaan. Na jaren van vechten tegen een groeiende alcoholverslaving, klopt ze bij haar huisarts aan voor hulp. Daar hoort ze wat niemand haar voor de operatie heeft verteld: dat een maagverkleining gevaren inhoudt op alcoholisme én op bloedsuikerschommelingen die in haar geval levensbedreigend kunnen zijn.
Meteen stiepelzat
Het verhaal van Jessica is geen uitzondering, zegt Bart Van der Schueren, hoofd van de obesitaskliniek van UZ Leuven. ‘Artsen kennen het verhoogde risico op alcoholisme na een maagbypass, net als op een verstoorde suikerstofwisseling. Ze moeten patiënten daar ook vooraf voor waarschuwen. De praktijk leert helaas dat zulks niet altijd even adequaat gebeurt.’
Internationale studies bevestigen nochtans dat alcoholmisbruik na een maagbypass geen zeldzaamheid is. Mensen die voorheen probleemloos een glas dronken, worden opeens zware drinkers. Het risico dat iemand alcoholist wordt, lijkt toe te nemen.
‘Na een bypass omzeilen voedsel en drank de maag en komt alcohol zonder vertraging in de darm aan’, verklaart Bart Van der Schueren het fenomeen. ‘De alcohol gaat rechtstreeks naar het bloed, met onmiddellijk effect. Na een maagbypass krijgen mensen al na één glas een veel hogere alcoholpiek in hun bloed dan voordien. Een of twee glazen bier op café volstaan om vrijwel meteen stiepelzat te worden.’
Een vergelijkbaar effect speelt hun suikerstofwisseling parten. Amper verteerd voedsel wordt te snel in de darm gedumpt, waardoor een overvloed aan suiker in de bloedsomloop komt. Dat ontregelt de suikerstofwisseling, bij diabetici nog meer dan bij andere mensen. Gevolg: patiënten krijgen flauwtes die ze niet voelen aankomen en kunnen zelfs bewusteloos raken. ‘Dat kan je het leven kosten als je toevallig achter het stuur zit’, zegt Jessica.
Aanvankelijk dachten artsen dat de alcoholverslaving bij sommige patiënten stuivertje had gewisseld met hun vroegere eetverslaving. Nadat die door de operatie de pas was afgesneden, zou de verslaving een andere uitweg zoeken. ‘Maar die verklaring klopt niet’, zegt Van der Schueren. ‘Want dan zouden ook mensen met een maagband aan alcohol verslaafd raken. En dat is niet zo.’ Bovendien duiken na een bypass geen andere verslavingen op, zoals die aan sigaretten of gokken.
Daarom moeten patiënten die voor een maagverkleining zijn geselecteerd, vooraf goed worden gecounseld, zegt Van der Schueren. De obesitaskliniek van UZ Leuven gebruikt daarom gestandaardiseerde vragenlijsten waarbij alle risico’s van een operatie apart worden afgevinkt, ‘zodat er in de loop van een gesprek niets over het hoofd wordt gezien’. De wetgeving vereist dat gevaren van alcohol na een maagverkleining een vast onderdeel van elk voorbereidingsgesprek op een operatie zijn – al helemaal als patiënten insuline spuiten.
Big business
Jessica, die in een hoofdstedelijk ziekenhuis werd geopereerd, is formeel. ‘Dat is nooit, echt nooit, met me besproken. Wel is me ingepeperd dat de operatie geen mirakeloplossing voor mijn overgewicht zou zijn. Over alcohol, over een gebrekkiger suikercontrole, is niet gesproken. No way. Never.’
Maagverkleiningsoperaties zijn big business: in België gaan elk jaar tienduizend patiënten onder het mes. De meesten van hen voor een maagbypass, zoals Jessica. Maagringen, waarbij de maag wordt ingesnoerd zodat mensen enkel nog kleine porties kunnen eten, worden niet vaak meer aangelegd. Intussen is een alternatieve operatietechniek ontwikkeld, zegt Van der Schueren: de sleeve-gastrectomie. Bij die ingreep wordt driekwart van de maag afgeniet, waarna een minimaag overblijft. ‘We verwachten daarvan minder problemen dan met de bypass, omdat de maag niet volledig gepasseerd wordt.’
Toch is een maagbypass geen slechte ingreep, op voorwaarde dat patiënten vooraf goed zijn gescreend en geïnformeerd. Diabetici met type II (ouderdomsdiabetes), die geen insuline spuiten, kunnen zo zelfs helemaal van hun ziekte verlost raken. Maar voor mensen met type I, zoals Jessica, raden artsen de ingreep niet aan, net zo min als voor mensen die geen alcohol kunnen laten staan.
Jessica heeft haar drankprobleem inmiddels onder controle. Maar ze is nog steeds woest op de artsen van de Brusselse kliniek. ‘Als ze me hadden gezegd hoe gevaarlijk drinken kon zijn, was ik er nooit mee begonnen. En dan was het ook nooit zo uit de hand kunnen lopen.’
Jessica is een schuilnaam.
ARTSEN LATEN SOMS NA PATIËNTEN TE WAARSCHUWEN
Wie maag laat verkleinen, loopt meer risico op alcoholisme
Mensen die een maagbypass hebben ondergaan, kunnen al stomdronken worden van een enkel glas. Diabetici lopen zelfs het risico op black-outs. ‘Patiënten worden niet altijd adequaat voorgelicht.’
Van onze redactrice Hilde Van den Eynde
In 2010 ondergaat Jessica, een 35-jarige vrouw met diabetes, in een Brussels ziekenhuis een operatie waarbij haar maag wordt overbrugd en een deel van haar spijsverteringskanaal omgelegd. De operatie is nodig om haar overgewicht terug te dringen. Jessica heeft bovendien type I-diabetes, waardoor ze meermaals per dag insuline moet spuiten. Binnen het jaar is Jessica zestig kilogram lichter en ze voelt zich uitstekend. Dan beginnen haar problemen met alcohol. ‘Het begon met een glaasje witte wijn ’s avonds’, vertelt Jessica, die als Britse expat een veeleisende job heeft in de communicatiesector. ‘Ik dacht: zo zet ik de stress van het werk makkelijker van me af.’ Maar al snel wordt het ene glas een halve fles en meer. Sommige avonden krijgt Jessica black-outs en kan ze zich de dag erop niet herinneren wat ze heeft gezegd of gedaan. Na jaren van vechten tegen een groeiende alcoholverslaving, klopt ze bij haar huisarts aan voor hulp. Daar hoort ze wat niemand haar voor de operatie heeft verteld: dat een maagverkleining gevaren inhoudt op alcoholisme én op bloedsuikerschommelingen die in haar geval levensbedreigend kunnen zijn.
Meteen stiepelzat
Het verhaal van Jessica is geen uitzondering, zegt Bart Van der Schueren, hoofd van de obesitaskliniek van UZ Leuven. ‘Artsen kennen het verhoogde risico op alcoholisme na een maagbypass, net als op een verstoorde suikerstofwisseling. Ze moeten patiënten daar ook vooraf voor waarschuwen. De praktijk leert helaas dat zulks niet altijd even adequaat gebeurt.’
Internationale studies bevestigen nochtans dat alcoholmisbruik na een maagbypass geen zeldzaamheid is. Mensen die voorheen probleemloos een glas dronken, worden opeens zware drinkers. Het risico dat iemand alcoholist wordt, lijkt toe te nemen.
‘Na een bypass omzeilen voedsel en drank de maag en komt alcohol zonder vertraging in de darm aan’, verklaart Bart Van der Schueren het fenomeen. ‘De alcohol gaat rechtstreeks naar het bloed, met onmiddellijk effect. Na een maagbypass krijgen mensen al na één glas een veel hogere alcoholpiek in hun bloed dan voordien. Een of twee glazen bier op café volstaan om vrijwel meteen stiepelzat te worden.’
Een vergelijkbaar effect speelt hun suikerstofwisseling parten. Amper verteerd voedsel wordt te snel in de darm gedumpt, waardoor een overvloed aan suiker in de bloedsomloop komt. Dat ontregelt de suikerstofwisseling, bij diabetici nog meer dan bij andere mensen. Gevolg: patiënten krijgen flauwtes die ze niet voelen aankomen en kunnen zelfs bewusteloos raken. ‘Dat kan je het leven kosten als je toevallig achter het stuur zit’, zegt Jessica.
Aanvankelijk dachten artsen dat de alcoholverslaving bij sommige patiënten stuivertje had gewisseld met hun vroegere eetverslaving. Nadat die door de operatie de pas was afgesneden, zou de verslaving een andere uitweg zoeken. ‘Maar die verklaring klopt niet’, zegt Van der Schueren. ‘Want dan zouden ook mensen met een maagband aan alcohol verslaafd raken. En dat is niet zo.’ Bovendien duiken na een bypass geen andere verslavingen op, zoals die aan sigaretten of gokken.
Daarom moeten patiënten die voor een maagverkleining zijn geselecteerd, vooraf goed worden gecounseld, zegt Van der Schueren. De obesitaskliniek van UZ Leuven gebruikt daarom gestandaardiseerde vragenlijsten waarbij alle risico’s van een operatie apart worden afgevinkt, ‘zodat er in de loop van een gesprek niets over het hoofd wordt gezien’. De wetgeving vereist dat gevaren van alcohol na een maagverkleining een vast onderdeel van elk voorbereidingsgesprek op een operatie zijn – al helemaal als patiënten insuline spuiten.
Big business
Jessica, die in een hoofdstedelijk ziekenhuis werd geopereerd, is formeel. ‘Dat is nooit, echt nooit, met me besproken. Wel is me ingepeperd dat de operatie geen mirakeloplossing voor mijn overgewicht zou zijn. Over alcohol, over een gebrekkiger suikercontrole, is niet gesproken. No way. Never.’
Maagverkleiningsoperaties zijn big business: in België gaan elk jaar tienduizend patiënten onder het mes. De meesten van hen voor een maagbypass, zoals Jessica. Maagringen, waarbij de maag wordt ingesnoerd zodat mensen enkel nog kleine porties kunnen eten, worden niet vaak meer aangelegd. Intussen is een alternatieve operatietechniek ontwikkeld, zegt Van der Schueren: de sleeve-gastrectomie. Bij die ingreep wordt driekwart van de maag afgeniet, waarna een minimaag overblijft. ‘We verwachten daarvan minder problemen dan met de bypass, omdat de maag niet volledig gepasseerd wordt.’
Toch is een maagbypass geen slechte ingreep, op voorwaarde dat patiënten vooraf goed zijn gescreend en geïnformeerd. Diabetici met type II (ouderdomsdiabetes), die geen insuline spuiten, kunnen zo zelfs helemaal van hun ziekte verlost raken. Maar voor mensen met type I, zoals Jessica, raden artsen de ingreep niet aan, net zo min als voor mensen die geen alcohol kunnen laten staan.
Jessica heeft haar drankprobleem inmiddels onder controle. Maar ze is nog steeds woest op de artsen van de Brusselse kliniek. ‘Als ze me hadden gezegd hoe gevaarlijk drinken kon zijn, was ik er nooit mee begonnen. En dan was het ook nooit zo uit de hand kunnen lopen.’
Jessica is een schuilnaam.
‘Na een bypass omzeilen voedsel en drank de maag en komt alcohol zonder vertraging in de darm. De alcohol gaat direct naar het bloed’
ARTSEN LATEN SOMS NA PATIËNTEN TE WAARSCHUWEN
Wie maag laat verkleinen, loopt meer risico op alcoholisme
Mensen die een maagbypass hebben ondergaan, kunnen al stomdronken worden van een enkel glas. Diabetici lopen zelfs het risico op black-outs. ‘Patiënten worden niet altijd adequaat voorgelicht.’
Van onze redactrice Hilde Van den Eynde
In 2010 ondergaat Jessica, een 35-jarige vrouw met diabetes, in een Brussels ziekenhuis een operatie waarbij haar maag wordt overbrugd en een deel van haar spijsverteringskanaal omgelegd. De operatie is nodig om haar overgewicht terug te dringen. Jessica heeft bovendien type I-diabetes, waardoor ze meermaals per dag insuline moet spuiten. Binnen het jaar is Jessica zestig kilogram lichter en ze voelt zich uitstekend. Dan beginnen haar problemen met alcohol. ‘Het begon met een glaasje witte wijn ’s avonds’, vertelt Jessica, die als Britse expat een veeleisende job heeft in de communicatiesector. ‘Ik dacht: zo zet ik de stress van het werk makkelijker van me af.’ Maar al snel wordt het ene glas een halve fles en meer. Sommige avonden krijgt Jessica black-outs en kan ze zich de dag erop niet herinneren wat ze heeft gezegd of gedaan. Na jaren van vechten tegen een groeiende alcoholverslaving, klopt ze bij haar huisarts aan voor hulp. Daar hoort ze wat niemand haar voor de operatie heeft verteld: dat een maagverkleining gevaren inhoudt op alcoholisme én op bloedsuikerschommelingen die in haar geval levensbedreigend kunnen zijn.
Meteen stiepelzat
Het verhaal van Jessica is geen uitzondering, zegt Bart Van der Schueren, hoofd van de obesitaskliniek van UZ Leuven. ‘Artsen kennen het verhoogde risico op alcoholisme na een maagbypass, net als op een verstoorde suikerstofwisseling. Ze moeten patiënten daar ook vooraf voor waarschuwen. De praktijk leert helaas dat zulks niet altijd even adequaat gebeurt.’
Internationale studies bevestigen nochtans dat alcoholmisbruik na een maagbypass geen zeldzaamheid is. Mensen die voorheen probleemloos een glas dronken, worden opeens zware drinkers. Het risico dat iemand alcoholist wordt, lijkt toe te nemen.
‘Na een bypass omzeilen voedsel en drank de maag en komt alcohol zonder vertraging in de darm aan’, verklaart Bart Van der Schueren het fenomeen. ‘De alcohol gaat rechtstreeks naar het bloed, met onmiddellijk effect. Na een maagbypass krijgen mensen al na één glas een veel hogere alcoholpiek in hun bloed dan voordien. Een of twee glazen bier op café volstaan om vrijwel meteen stiepelzat te worden.’
Een vergelijkbaar effect speelt hun suikerstofwisseling parten. Amper verteerd voedsel wordt te snel in de darm gedumpt, waardoor een overvloed aan suiker in de bloedsomloop komt. Dat ontregelt de suikerstofwisseling, bij diabetici nog meer dan bij andere mensen. Gevolg: patiënten krijgen flauwtes die ze niet voelen aankomen en kunnen zelfs bewusteloos raken. ‘Dat kan je het leven kosten als je toevallig achter het stuur zit’, zegt Jessica.
Aanvankelijk dachten artsen dat de alcoholverslaving bij sommige patiënten stuivertje had gewisseld met hun vroegere eetverslaving. Nadat die door de operatie de pas was afgesneden, zou de verslaving een andere uitweg zoeken. ‘Maar die verklaring klopt niet’, zegt Van der Schueren. ‘Want dan zouden ook mensen met een maagband aan alcohol verslaafd raken. En dat is niet zo.’ Bovendien duiken na een bypass geen andere verslavingen op, zoals die aan sigaretten of gokken.
Daarom moeten patiënten die voor een maagverkleining zijn geselecteerd, vooraf goed worden gecounseld, zegt Van der Schueren. De obesitaskliniek van UZ Leuven gebruikt daarom gestandaardiseerde vragenlijsten waarbij alle risico’s van een operatie apart worden afgevinkt, ‘zodat er in de loop van een gesprek niets over het hoofd wordt gezien’. De wetgeving vereist dat gevaren van alcohol na een maagverkleining een vast onderdeel van elk voorbereidingsgesprek op een operatie zijn – al helemaal als patiënten insuline spuiten.
Big business
Jessica, die in een hoofdstedelijk ziekenhuis werd geopereerd, is formeel. ‘Dat is nooit, echt nooit, met me besproken. Wel is me ingepeperd dat de operatie geen mirakeloplossing voor mijn overgewicht zou zijn. Over alcohol, over een gebrekkiger suikercontrole, is niet gesproken. No way. Never.’
Maagverkleiningsoperaties zijn big business: in België gaan elk jaar tienduizend patiënten onder het mes. De meesten van hen voor een maagbypass, zoals Jessica. Maagringen, waarbij de maag wordt ingesnoerd zodat mensen enkel nog kleine porties kunnen eten, worden niet vaak meer aangelegd. Intussen is een alternatieve operatietechniek ontwikkeld, zegt Van der Schueren: de sleeve-gastrectomie. Bij die ingreep wordt driekwart van de maag afgeniet, waarna een minimaag overblijft. ‘We verwachten daarvan minder problemen dan met de bypass, omdat de maag niet volledig gepasseerd wordt.’
Toch is een maagbypass geen slechte ingreep, op voorwaarde dat patiënten vooraf goed zijn gescreend en geïnformeerd. Diabetici met type II (ouderdomsdiabetes), die geen insuline spuiten, kunnen zo zelfs helemaal van hun ziekte verlost raken. Maar voor mensen met type I, zoals Jessica, raden artsen de ingreep niet aan, net zo min als voor mensen die geen alcohol kunnen laten staan.
Jessica heeft haar drankprobleem inmiddels onder controle. Maar ze is nog steeds woest op de artsen van de Brusselse kliniek. ‘Als ze me hadden gezegd hoe gevaarlijk drinken kon zijn, was ik er nooit mee begonnen. En dan was het ook nooit zo uit de hand kunnen lopen.’
Referentie:
[1] Andras Hajnal, Alevtina Zharikov, James E. Polston, Maxine R. Fields, Jonathan Tomasko, Ann M. Rogers, Nora D. Volkow, and Panayotis K. Thanos. (2012). Alcohol Reward Is Increased after Roux-en-Y Gastric Bypass in Dietary Obese Rats with Differential Effects following Ghrelin Antagonism