Geschreven door een deelnemer
Het is inmiddels al enige tijd geleden dat ik de lezer voor het laatst trakteerde op een verslag van mijn vorderingen met het endorfine-herstelplan. Dat heeft uiteraard een reden. Eenmaal lekker op weg met de supplementen en het dieetplan achtte ik mezelf al snel onoverwinnelijk. Met het gevolg dat ik de endorfine herstel plan capsules zelfstandig besloot af te bouwen. Die heb ik niet meer nodig' dacht ik. 'Ik ga zo ook wel lekker'. Met alle gevolgen van dien. Doorzetten en volhouden blijken sleutelwoorden op weg naar succes.
Beertjes op de weg
Jarenlang ingesleten patronen bestrijd je niet even in een maandje. Daar ben ik wel achter. Het geval wil ook dat ik een unieke combinatie van nature and nurture in mijn doen en laten heb opgebouwd. Om de diverse disbalansen in mijn hersenen heb ik natuurlijk niet gevraagd; beetje ADD, beetje dysthemie, een beetje hypersensitief... Wel heeft dit gedragingen tot gevolg die al snel gewoonten worden: neigen naar zwaarmoedigheid, snel opgeven, gemakzucht. Terwijl ik, zoals ik al in eerdere blogs vermeldde, het omgekeerde wil zijn; opgewekt, daadkrachtig, een echte doorzetter.
Echter toen die gewenste kant van mijn karakter tijdens het prille endorfineherstel zich voorzichtig manifesteerde sprong mijn brein toch weer heel snel in de: 'lekker we zijn klaar, we kunnen stoppen'-modus. Eerst had ik het niet door. Begon weer wat beren op de weg te zien, vooruit, kleine beertjes dan. Was in de ochtenden toch weer wat minder voortvarend bezig... en.... last but not least; kon weer slechter weerstand bieden aan verleidvoedsel. Want zo noem ik het voortaan. Die brownie op het stationsperron als je de trein net niet gehaald hebt, die bezorg-pizza als je te moe bent om te koken of die taco-chips als je welverdiend op een terrasje zit.
In de rouw
Tot ik hier door Liesbeth bewust van werd gemaakt. Als ik EERLIJK antwoord gaf op de vraag: 'hoe gaat het nou met je?' noemde ik kenmerken op waarvan zij niet ander kon dan concluderen: 'je neemt je supplementen niet'. Net als velen van u dames en heren, wil ik niet mijn hele leven aan pillen vastzitten. Echter, om te denken dat je van voornoemde, 35 jaar gevolgde gedragspatronen af bent in één maandje... welnu, laten we het een vlaag van verstandsverbijstering noemen. Dus ben weer netjes terug op de volle dosis van de supplementen.
Doorzetten dus maar weer
Merkte na een paar dagen al verschil. Slaap meteen weer door, plan mijn taken, voer ze vervolgens ook nog uit én: ik weersta het verleidvoedsel. Kleine correctie; ik versta het verleidvoedsel beter. Want nu ik weer met mijn neus op de feiten ben gedrukt, weer dat opgeblazen gevoel had na die pizza/brownie/tacochips, dringt één ding langzaam tot me door. Die hoeveelheden deeg, suiker, zout en vet kan mijn lichaam gewoon niet meer aan. En ik voel me zoveel BETER als ik niet als een opgeblazen ballon door de stad waggel dat ik het er echt voor over heb of...zou moeten hebben. Maar ik ben dus wel een beetje in de rouw. Want al weet mijn verstand dat ik beter af ben zonder fast- of junkfood... mijn reptielenbrein huilt wel een beetje om het gemis van al dat (zogenaamde) heerlijks.
