Suzan Rethans is journalist en columnist, en moeder van drie kinderen (16,13 en 8).
Je zou het niet zeggen, maar ik ben toch al 44. Allen: 'Nee, ga weg! Jij?' Ja.
Deels is dat natuurlijk een kwestie van gelukkige genen. Je kunt er ook heel anders uitzien op mijn leeftijd. Ouder. Dikker. Afgeleefder. Maar er zit ook een component zelfbehoud bij. Ja mensen, je krijgt het niet voor niets in het leven. Niet dat ik nou zo'n enorme gezondheidsfreak hen, doorgaans zijn dat enge mensen, maar ik let wel op een aantal zaken. En daarom, speciaal voor de geïnteresseerde lezer, in zijn beste tips. Voor een jeugdig, gezond en slank leven.
Vermijd de zon. Vroeger, toen men nog niet wist dat de zon slecht was, lag ik altijd in de zon. Wat zeg ik: mijn moeder smeerde mijn babydijtjes met olijfolie in, teneinde zo bruin mogelijk te worden. Vervellen hoorde erbij en was een kans nog bruiner te worden. Bruin worden was het doel van de vakantie, sterker nog: voor mijn moeder staat zeer bruin zijn nog altijd gelijk aan een geslaagde vakantie. Daar ben ik van teruggekomen, iets wat zij misschien ook beter had kunnen doen. Ik vermijd al jaren de zon en ga nooit zonder factor 30 de deur uit.
Zeker sinds ik vitamine A-zuur-creme gebruik, want daarmee ben je extra bevattelijk voor zonschade. Vitamine A-zuur, oftewel tretinoine, is een crème die door de dermatoloog wordt voorgeschreven bij jeugdpuistjes. Nou. zeg maar gerust: in gevallen van zware acne. Het doet iets met de collageen-aanmaak en vernieuwt de huid. Een paar jaar geleden schreef ik een handboek voor pubers. uiteraard zat daar ook een hoofdstukje bij over jeugd-puistjes, en ik sprak daarvoor een dermatoloog die het had over deze wondercreme die ik vroeger, eerlijk is eerlijk, niet nodig had en hij vertelde: Ik zeg altijd tegen de pubers: "Verstop de creme voor je moeder, want het is de enige anti-rimpelcreme die werkt. Ik aarzelde geen moment en zei: 'Doe mij zo'n recept.' Inmiddels smeer ik het al jaren op mijn gezicht en ik weet natuurlijk niet hoe ik er anders had uitgezien, maar ik ben tevreden!
Een klein jaar geleden stond ik onverhoopt op de weegschaal en zag dat ik 66 kilo woog. 66?! Als ik iets te veel woog, was dat altijd rond de 62 kilo. What happened? De jaren, mensen. je ziet ze niet. maar ze zijn er wel. Hier moest een omslag komen, dat stond vast. Want voor je het weet, geraak je in de overgang en zijn de rapen helemaal gaar.
Net op dat moment vertelde een vriendin mij dat ze werkte voor een dieetclub net de nuchtere naam Nederland Slank, waarachter een ingenieus systeem van metabolic balance schuilt. Dat wil zeggen het optimaliseren van de stofwisseling en hormoonhuishouding met voedingsmiddelen die goed zijn voor jou, gebaseerd op bloedonderzoek. Ik liet me prikken en een paar dagen later kreeg ik een map thuisgestuurd met daarin een uitgebreide lijst voedingsmiddelen en wat richtlijnen. Zo mocht ik nog maar drie keer per dag eten met vijf uur ertussen. Matig zijn met de koolhydraten en geen koemelk (red. dat is individueel bepaald, bij de een staat het wel in het plan bij anderen niet) mensen meer. Da's even wennen. Maar al snel merkte ik dat ik echt alleen nog maar dingen binnenkreeg die goed voor me zijn. Ik voelde me gestroomlijnd. Ik had geen honger, ik at nooit te veel, ik had geen last meer van een opgeblazen buik, alles werkte zoals het behoort te werken. En ik viel af. Binnen een paar weken woog ik 60, toen kwam er een relatiecrisis overheen met veel hartzeer en woog ik 54. dat moet je ook weer niet willen. maar nu zit ik alweer een tijdje op 58 en ben ik stabiel. En slank!
'Doe je nou nog steeds dat dieet,' vragen vriendinnen weleens. Ik beschouw het niet als een dieet, het is een nieuwe manier van eten geworden die ik nooit meer verlaat. En dat lekkere, gezonde eten top ik dan af met wat voedingssupplementen en vitamines van Care for Women. speciaal om de stemmingswisselingen tegen te gaan die nu eenmaal ook horen bij de hormoonveranderingen van het ouder worden. Volkomen geoptimaliseerd zie ik de 45 tegemoet Nu alleen de liefde nog.
